Advaita, de Iván Sende: un relato atípico e honesto sobre a procura da espiritualidade
28/09/2015
Presentámosvos hoxe a primeira incursión no mundo da banda deseñada do ilustrador vedrés Iván Sende, un relato autobiográfico, atípico e moi honesto sobre a procura da espiritualidade por parte do propio autor.
Despois dun mes a viaxar polo sudeste asiático Iván decide descansar de tantas idas e voltas apuntándose a un retiro de meditación budista, o que resultará ser unha dura experiencia tanto a nivel físico como emocional. Deste xeito dá comezo este autor nado en Vedra á súa primeira novela gráfica tras media ducia de colaboracións como ilustrador dende 2008 e dous libros realizados en solitario publicados en 2008 e 2011. É unha boa e agradable nova darlle a benvida ao noso medio a un mozo tan próximo, e máis se nos sorprende cun moi acertado e atrevido debut. Acertado porque coa súa precisa narrativa demostra que entendeu perfectamente como contarnos a súa experiencia persoal. E atrevido porque a meditación ou a espiritualidade non semellan, a priori, temas de enorme interese para a gran maioría, e polo tanto son de difícil encaixe editorial.
Certo é que a obra funciona tamén coma un libro de viaxes (ademais da súa primeira visita a Tailandia Iván vainos contar unha segunda e terceira viaxe á India), e nese sentido lémbranos aos moi exitosos Pyongyang, Crónicas de Jerusalén ou Crónicas Birmanas de Guy Delisle, pero a sensación final que nos deixa é que o autor pretendía dende o principio describirnos o longo proceso de descoberta e coñecemento do seu «eu» máis íntimo, o que entronca directamente coa confusa Marte ida y vuelta ou a magnífica Majareta.
Hai nestas páxinas o aire fresco (e isto, por suposto, non é premeditado) que se respira cando alguén nos conta algo novo ou descoñecido, como o son para a maioría dos occcidentais as distintas tradicións budistas, as técnicas de meditación ou a combinación destos estudos e coñecementos coa vida cotiá nunha cidade coma a nosa.
O Vedanta é unha das perspectivas do coñecemento indio e Advaita o «apelido» máis coñecido dentro desta doctrina. Advaita significa non-dous e apunta á unidade última de todas as cousas: todo é un. A premisa desta corrente de pensamento parte de que todo sufrimento nace da ignorancia e o descoñecemento do que verdadeiramente somos polo que a finalidade do iniciado será chegar a coñecer a verdadeira natureza do ser. Espertar esta consciencia, ou mellor aínda, que esta consciencia esperte nun é unha aspiración real que non chegará só a través da meditación, senón tamén coa experiencia. E se isto chega a acontecer despois deste espertar aínda quedan por diante outras fases, estabilizarse e establecerse nese coñecemento, algo tan importante como difícil, pero ao mesmo tempo tan interesante como ter chegado ata este punto.
O acerto de Iván Sende, ademais de ter atopado un editor en España e outro que publicará esta obra en inglés, é ter sido quen de materializar a súa experiencia nun relato que nos atrapa, que provoca o noso interese nun tema pouco coñecido e difícil de explicar. Atopámonos ante un autor ao que podemos poñer os cualificativos que máis valoramos nun artista: ambicioso e honesto.
Advaita
Iván Sende
Diábolo Ediciones
Tomos: 1
, e nese sentido lémbranos aos moi exitosos Pyongyang, Crónicas de Jerusalén ou Crónicas Birmanas de Guy Delisle, pero a sensación final que nos deixa é que o autor pretendía dende o principio describirnos o longo proceso de descoberta e coñecemento do seu «eu» máis íntimo, o que entronca directamente coa confusa Marte ida y vuelta ou a magnífica Majareta.Hai nestas páxinas o aire fresco (e isto, por suposto, non é premeditado) que se respira cando alguén nos conta algo novo ou descoñecido, como o son para a maioría dos occcidentais as distintas tradicións budistas, as técnicas de meditación ou a combinación destos estudos e coñecementos coa vida cotiá nunha cidade coma a nosa.O Vedanta é unha das perspectivas do coñecemento indio e Advaita o «apelido» máis coñecido dentro desta doctrina. Advaita significa non-dous e apunta á unidade última de todas as cousas: todo é un. A premisa desta corrente de pensamento parte de que todo sufrimento nace da ignorancia e o descoñecemento do que verdadeiramente somos polo que a finalidade do iniciado será chegar a coñecer a verdadeira natureza do ser. Espertar esta consciencia, ou mellor aínda, que esta consciencia esperte nun é unha aspiración real que non chegará só a través da meditación, senón tamén coa experiencia. E se isto chega a acontecer despois deste espertar aínda quedan por diante outras fases, estabilizarse e establecerse nese coñecemento, algo tan importante como difícil, pero ao mesmo tempo tan interesante como ter chegado ata este punto.O acerto de Iván Sende, ademais de ter atopado un editor en España e outro que publicará esta obra en inglés, é ter sido quen de materializar a súa experiencia nun relato que nos atrapa, que provoca o noso interese nun tema pouco coñecido e difícil de explicar. Atopámonos ante un autor ao que podemos poñer os cualificativos que máis valoramos nun artista: ambicioso e honesto.AdvaitaIván SendeDiábolo EdicionesTomos: 1 "Compartir en Facebook")
